عبدالله بن عبدالباقی بروجردیبروجردی، عبدالله بن عبدالباقی بن محمدبن درویش، معروف به آخوند ملاعبدالله (۱۲۵۶ـ۱۳۲۹) است. ۱ - تحصیلاتمقدمات علوم دینی را در بروجرد فرا گرفت و به حوزه درس مرحوم حاج ملااسدالله بروجردی، عالم مشهور عصر خود، در آمد. [۱]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة، قسم ۳، ص ۱۲۰۱، جزء۱: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، مشهد۱۴۰۴.
سپس به اصفهان رفت و نزد شیخ محمدباقر اصفهانی، معروف به آقانجفی، و دیگران ادامه تحصیل داد و در فقه، اصول، حدیث، کلام و جز آن تبحر یافت. [۲]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، قسم ۳، ص ۱۲۰۱، طبقات اعلام الشیعة، جزء۱: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، مشهد۱۴۰۴.
آنگاه به مولد خویش، بروجرد، بازگشت و به تدریس پرداخت. او همچنین در مسجدی که برای وی ساخته شد و به مسجد رنگینه معروف است، امامت می‌کرد. [۳]
حسین حزین بروجردی، تذکرة حسین حزین، ج۱، ص۳۱۵، یا، دورنمایی از شهرستان بروجرد، خرم آباد۱۳۵۱ ش.
۲ - خصایص بروجردیخویی نرم، طبعی منیع و همتی والا داشت، و مورد وثوق و حرمت عموم مردم بروجرد برخوردار بود. آنان که بروجردی را دیده و شناخته اند، او را به تقوی و حسن خلق می‌ستایند و به نیکی و بزرگواری یاد می‌کنند. ۳ - آثاراز او کتابها و رساله‌هایی در فقه و اصول مانده که به چاپ نرسیده است؛ از جمله: رساله در صلاة؛ رساله در اجماع؛ رساله در مقدمه واجب؛ رساله در اجتماع امر و نهی؛ رساله در قطع. [۴]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، قسم ۳، ص ۱۲۰۱، طبقات اعلام الشیعة، جزء۱: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، مشهد۱۴۰۴.
۴ - فهرست منابع(۱) محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة، جزء۱: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، مشهد۱۴۰۴. (۲) حسین حزین بروجردی، تذکرة حسین حزین، یا، دورنمایی از شهرستان بروجرد، خرم آباد۱۳۵۱ ش. (۳) غلامرضا مولانا بروجردی، دانشمندان بروجرد، تهران. ۵ - پانویس
۶ - منابعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بروجردی»، شماره۱۰۷۲. |